1. Wypalanie łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych,
szlaków kolejowych, trzcinowisk i szuwarów.
2. Korzystanie z otwartego płomienia oraz wypalania wierzchniej
warstwy gleby i pozostałości roślinnych w lasach, na terenach śródleśnych i w odległości do 100m od lasu.
3. Rozpalanie ognia, wysypywania gorącego popiołu i żużla lub wypalania wierzchniej warstwy gleby i traw, w miejscu umożliwiającym zapalenie się materiałów palnych albo sąsiednich obiektów.
Nieprzestrzeganie powyższych zakazów podlega karze aresztu lub grzywny albo karze nagany w myśl art. 131, pkt. 12 ustawy o ochronie przyrody oraz art. 82, • 4, ustawy Kodeks Wykroczeń.
Czynności wiosennego wypalania traw powodują degradację środowiska, między innymi poprzez :
- obniżanie żyzności gleby,
- przerywanie cyklu życiowego organizmów i zwierząt żyjących w glebie,
- wyjaławianie gleby,
- intensyfikowanie erozji wietrznej i wodnej,
- powodowanie powstawania dymów zawierających tlenki siarki , węgla, azotu oraz związki rakotwórcze ,
- niszczenie zadrzewienia śródpolnego oraz skupisk roślinności pełniących funkcje osłonowe, mikroklimatyczne oraz filtrujące zanieczyszczenia.